+ نه بهار و نه پاييز، نه ارديبهشت و آبان و آذر....اين تويي که من را ميخنداني، ميگرياني... بغض مياندازي توي اين گلوگاه... طوفان به پا ميکني توي دلِ من.... تويي محوّلِ حالهاي گونهگون من... توي عالَم، مؤثري جز تو نيست. ... ببخش اين شِرکهاي مخفيِ من را وقتي عيان ميشود....