فصل نیایش و پالایش
درهای آسمان را گشوده اند،وحی می بارد،درهای جهنم را بسته اند،شیطان در زنجیر و بهشت به گام مصمم مسافران دل بسته است،کیست تا مسافر سر سبزی و شکوفایی و زیبایی باشد؟
رمضان است،بهار قرآن و قلب ها،آیا جوانه ی کوچک قلب ما سرپلک گشودن و از خاک سر بر آوردن ندارد؟
صدای مبارک شب های قدر از دور دست شنیدنی است، کدام اشک، کدام استغاثه و کدام دل را به پیشواز خواهیم برد؟
ماه رمضان ،ماه شعله ور شدن در سوز و اشک و نیایش آغاز می شود و ماه شکوه کدام شعله ،روشنایی کدام آتش و حضور کدام قطره اشک را بر گونه ها نظاره خواهیم کرد؟
ماه رمضان ،ماه محراب، ماه نماز و ماه عدالت شهید است و مباد در این ماه،خلوت عبادت ،نمازی عاشقانه و تمرین تعادل و عدالت را در خویش تجربه نکنیم...
چه قدر می توان به قدر نزدیک شد، قدر خویش را فهمید،قدر لحظه های بادوست بودن قدر دوست داشتن و دوست را دوست داشتن و رمضان یعنی همین،دریغ است رمضان بگذرد و اتفاقی از جنس عاشقی در زندگی ما نیفتد...
دریغ است در ماه ولادت حسن اخلاق حسن را تمرین نکنیم و حُسن خلق و حسن سلوک وحسن اندیشه و روش و منش ما نشود...
به ضیافت خدا می رویم...مهمان گرسنگی میشویم...لذت عطش را در می یابیم و حلاوت خویشتن داری و امساک را،تمرین میکنیم تاهماره نخواهیم و خواهش ها و هوس هارا پاسخ بلافاصله ندهیم...
تمرین میکنیم تا به تقوا برسیم و مگر ماه رمضان برای تقوا ورزیدن نیست؟مگرخداوند نفرموده است که روزه بر شما نوشتیم تا به تقوا برسید اینک ماییم و فرصت خویشتن بانی و تقواداری .ماییم و تمرین بر افراشتن پناگاهی که تیرهای مسموم وسوسه ها،تذبذب ها و تشویش ها در آن گارگر نباشد.
روزه سپر است،محافظ است،و نگاهبان مطمئن جان و روح و اندیشه:الصوم جُنّهٌ من النار...
رمضان است و باران یک ریز وحی ،نزول قرآن ،نزول فرشتگان تا مطلع فجر،تا سپیده دمان.باید یک ماه تمرین کنیم تا طلوع سپیده را درخویش جشن بگیریم.باید جان را مهیا کنیم،آنچنان که صدای بال فرشتگان در وسعت آن ببیچد.آنچنان که شایسته ی سلام باشد،سلامی که در مطلع فجر به قلب های مهذّب روزه داران پاک پارسا تقدیم می دارند.ان شاالله...
محمدرضا سنگری
