شب های عاشقی دراه است و نوبت عاشقان بی تاب است که پنجره ی شبانگاه را بگشایند و چشم در چشم معشوق،نجوا کنند و صدای روشن محبوب را در خویش بشنوند.

روزهای خوب خدا در پیش است...روزهای خوب خدا،شب های نیایش و زمزمه ،لحظه های تسبیح و تقدیس،نفس هایی که بوی ملکوت می دهند و جان هایی که به ضیافت گرسنگی می روند،فضایی از معنویت لبریز و از عشق و خلوص متبرک،می سازند.

یک ماه تمرین زلال شدن،با خدا آشتی کردن، با کشش ها و کوشش های فروردین قهر کردن و به سمت روشن تقوا کوچیدن و چه فرصت گرانبهایی ! مگر قرآن ، روزه را راهی به سمت تقوا نمی خواند و مگر روزه کلاس فشرده ی خوب شدن نیست؟

یک ماه دهان میبندیم و توانی که به پای روده های پیچ پیچ ریخته میشد،به پای عزیز ترین بخش وجودمان ،یعنی قلب ریخته می شود تا این عزیز تشنه کام و گرسنه،لقمه هایی از نور،از ایمان، و از صداقت و پاکی برگیرد و این همه پژمرد و بی رمق نماند...

رمضان بهار قلب هاست بهار قرآن،بهاری بزرگ که هزار قناری در قلبمان نغمه های شیرین شکفتن بخواند.فرصتی است تا در شط شفاف قرآن شناور شویم و چشم در چشم آیات به تامل بنشینیم و فاصله ی دل تا خدا را اندازه بگیریم.

رمضان فرصت ناب معرفت است،هنگامه ی عبور از راهی که یازده ماه بی عبور مانده است،راهی که راست به بهشت ختم میشود.

ماه رمضان را امام سجاد شهر التمحیص یعنی ماه پالایش و تصفیه نامیده است.فصل تصفیه قلب با عبور از پالایشگاه ورزش و ریاضت،و گذشتن از صافی صوم،پرواز از هرآنچه بین دل و دوست حجاب می شود.

ماه رمضان شستشو در شطّ روشن شب و سپید و درخشان بیرون آمدن...در عصر بیگانیگی با لذت شگفت شبانه اینک فرصتی است تا نیمه شبان برخیزیم و دل را به آستانه ی دوست ببریم تا او با نگاه موهبتی یا دست نوازشی پریشانیش را سامان بخشد،یا سامان دروغینش را پریشان کند...

روزه یک ماه تمرین و پرهیز است و پایان این مبارزه ی فشرده فروریختن زنجیر های عادت و گسستن رشته های خود تنیده بر دست و پای روح و اندیشه است.روزه باورمان می بخشد مارا به خودمان میشناساندو توان پنهانی را که همیشه برانکارش می ایستیم پیش چشمانمان می نشاند.

روزه شکستن بت های عادت است و شگفتا که معنی افطار و فطر نیز شکستن است آنگونه که روزه بگیریم که در پایان ماه بر شکسته و ویرانه ی خویش بنایی تازه و شکوه مند برپا کنیم...ان شاالله...

محمدرضاسنگری