سوم شعبان...روز پایان شکسته بالی است! روز پرواز...روز فطرس گونگی دلشکستگان در خاک مانده است....سوم شعبان همه به جست و جوی گهواره ی آرام بخش حسین می رویم.

به امید مرهمی بال و پر بر گاهواره می رسانیم و به ترنم میکائیل گوش می سپاریم که نرم و آرام لای لای آسمانی اش در فضای خانه ی فاطمه پیچیده است. دستان سپید جبرئیل را می بینیم که گاهواره جنبان حسین اند و چشم در چشم کوچک متبسم پیامبر.

سوم شعبان...روز پرواز فرشتگان از خاک به آسمان است.روز بلافاصلگی زمین و آسمان.سوم شعبان، آمیزه ی خنده فاطمه و اشک پیامبر است.

حسین متولد شده است...آغوش پیامبر و علی و فاطمه به رایحه ی نفس های حسین بهارانه می شود و بهشت چشم می گشاید تا دومین سید جوانان خویش را نظاره کند.

خجسته و مبارک باد ولادت امام عشق و عرفان و عطش بر هر آن کس که نام متبرک حسین...جانش را به فراتی از عشق و شوق مهمان میکند.

مبارک باد سوم شعبان که هم روز ولادت حسین است و هم روز ورود او به مکه ،مبارک باد همسایگی پسر پیامبر با کعبه و مبارک باد بر عشاق ولادت روح کعبه،حسین.

محمدرضاسنگری